A przecież nie cały umieram.
To co we mnie niezniszczalne trwa (…)
Teraz staję twarzą w twarz z Tym, który jest.
/Jan Paweł II/
2 kwietnia 2008r. odbył się w naszej szkole apel upamiętniający trzecią rocznicę śmierci Jana Pawła II. Było pięknie, nastrojowo, refleksyjnie i uroczyście, a to przede wszystkim za sprawę wzruszającej prezentacji multimedialnej, którą przygotował dyrektor, pan Dariusz Zelewski.
Uczniowie i wszyscy pracownicy szkoły w skupieniu obejrzeli opowieść o człowieku, który zmienił świat. Podczas uroczystości przypomniano najważniejsze wydarzenia z życia Papieża-Polaka: trud pielgrzymowania, pracy kapłańskiej i dialogu z innymi wyznaniami. Fakty te zostały dopełnione pieśniami religijnymi i modlitwami, które były doskonałym tłem dla całości. Znowu czuliśmy się jak wtedy, gdy Karol Wojtyła był z nami. Był to czas refleksji nad własnym życiem i tym, jak korzystać z nauk Jana Pawła II.
W tym dniu na sali gimnastycznej naszej szkoły panowała głęboka cisza. Przerwała ją dopiero pani M. Rogala Lewicka, która wraz z chórem zaprosiła wszystkich do odśpiewania niezapomnianej „Barki”. To były wyjątkowe chwile dla całej społeczności Jedynki, bo chociaż minęły już 3 lata od śmierci Papieża, my nadal mamy Go w sercach i wspominamy Jego dobroć. Został On dla wielu autorytetem i przewodnikiem po życiu.
To co we mnie niezniszczalne trwa (…)
Teraz staję twarzą w twarz z Tym, który jest.
/Jan Paweł II/
2 kwietnia 2008r. odbył się w naszej szkole apel upamiętniający trzecią rocznicę śmierci Jana Pawła II. Było pięknie, nastrojowo, refleksyjnie i uroczyście, a to przede wszystkim za sprawę wzruszającej prezentacji multimedialnej, którą przygotował dyrektor, pan Dariusz Zelewski.
Uczniowie i wszyscy pracownicy szkoły w skupieniu obejrzeli opowieść o człowieku, który zmienił świat. Podczas uroczystości przypomniano najważniejsze wydarzenia z życia Papieża-Polaka: trud pielgrzymowania, pracy kapłańskiej i dialogu z innymi wyznaniami. Fakty te zostały dopełnione pieśniami religijnymi i modlitwami, które były doskonałym tłem dla całości. Znowu czuliśmy się jak wtedy, gdy Karol Wojtyła był z nami. Był to czas refleksji nad własnym życiem i tym, jak korzystać z nauk Jana Pawła II.
W tym dniu na sali gimnastycznej naszej szkoły panowała głęboka cisza. Przerwała ją dopiero pani M. Rogala Lewicka, która wraz z chórem zaprosiła wszystkich do odśpiewania niezapomnianej „Barki”. To były wyjątkowe chwile dla całej społeczności Jedynki, bo chociaż minęły już 3 lata od śmierci Papieża, my nadal mamy Go w sercach i wspominamy Jego dobroć. Został On dla wielu autorytetem i przewodnikiem po życiu.